Hymn i ślubowanie przewodnickie
Hymn Przewodników Turystycznych
sł: Ewa Kornatowska
muz.: na melodię piosenki „Płonie ognisko i szumią knieje…”
My przewodnicy Ojczystej Ziemi
Zwiążmy razem jeden krąg.
W darze wszyscy jej ofiarujemy
Serca, myśli, dzieła rąk.
Aby rosła, aby nam piękniała,
Wszystkim szczęście, wszystkim radość dała,
Aby każdy ją kochał goręcej,
Tu pracował, tutaj żył.
Ziemio nasza przepięknej urody,
Zawsze Polska – wolna dziś.
Kocham Twoje i pola, i wody,
Z Tobą każda wolna myśl.
Niech więc rośnie, niech wciąż nam pięknieje,
W niej radości nasze i nadzieje.
Chcemy dla niej poświęcić swe siły,
Tu pracować, tutaj żyć.
Ślubowanie Przewodników Turystycznych
Przewodnicy otrzymujący uprawnienia składają uroczyste przyrzeczenie przewodnickie o następującej treści:
„Świadomy zadań i roli przewodnika turystycznego PTTK – przyrzekam pełnić swoje obowiązki sumiennie i starannie, być rzecznikiem krzewienia wiedzy o swoim regionie i Polsce. Dbać o godność, honor i postawę moralną przewodnika turystycznego PTTK, godnie reprezentując swoje Koło Przewodnickie”
Potwierdzeniem nadanego uprawnienia jest państwowa legitymacja lub legitymacja przewodnika turystycznego PTTK oraz blacha przewodnicka. Wzór blach przewodników górskich (tatrzańskich, beskidzkich i sudeckich) zatwierdził i opatentował Zarząd Główny PTTK. Wzór blachy regionalnej opracowuje Wojewódzki Samorząd Przewodników Turystycznych i zatwierdza Zarząd Główny PTTK. Wzór blach, noszonych w poszczególnych kołach i klubach przewodnickich, zatwierdza Zarząd Oddziału PTTK na wniosek Koła lub Klubu Przewodnickiego.
Ważność uprawnień przewodnickich określona jest w decyzji wydanej przez Marszałka Województwa lub Zarząd Główny PTTK.
Ewa Kornatowska - autorka słów naszego hymnu
Ewa Kornatowska urodziła się 23 grudnia 1918 roku w Łańcucie. Ojciec jej był dzierżawcą majątku, matka nauczycielką. Ukończyła szkołę podstawową w Szpanowie (dziś w obwodzie rówieńskim na terenie historycznego Wołynia, na Ukrainie), następnie gimnazjum w Równem. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, rozpoczęła studia na Wydziale Architektury Uniwersytetu Lwowskiego. Wybuch II wojny światowej spowodował przerwę w jej studiach i powrót całej rodziny do Lańcuta. Tu Pani Ewa wychodzi za mąż za rolnika, Wacława Kornatowskiego i do 1945 r. mieszka na Rzeszowszczyźnie.
Po zakończeniu wojny wyjeżdża wraz z mężem na Pomorze i zamieszkuje w kluczu Rusocin, gdzie mąż obejmuje stanowisko dyrektora P.G.R. W tym czasie Ewa Kornatowska podejmuje studia zaoczne na W.S.R. w Olsztynie i uzyskuje dyplom inżyniera-rolnika. W 1957 r. wraz z mężem przenosi się oboje do Malborka i rozpoczyna pracę w Wydziale Rolnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Następnie pracuje w Szkole Rolniczej w Nowym Stawie i Szkole Podstawowej nr 9 w Malborku.
W 1964 r. Ewa Kornatowska ukończyła kurs przewodnicki. Uprawnienia przewodnika zdobyła dnia 17 maja 1964 r. Bardzo aktywnie uczestniczyła w życiu Koła Przewodników. W latach 1982 – 1985 kierowała chórem przewodnickim „Alyem”. Wtedy powstało kilkanaście utworów opracowanych specjalnie dla chóru. Przez dwie kadencje była członkiem Wojewódzkiego Sądu Koleżeńskiego PTTK. Była Społecznym Opiekunem Zabytków.
Poza muzyką interesowała się historią, a także językami obcymi. Znała dobrze język francuski i rosyjski. Marzyła o nauce włoskiego. Jej największą pasją była twórczość poetycka, której początku należy szukać jeszcze w latach młodzieńczych.
Po przejściu na emeryturę całkowicie poświęciła się twórczości poetyckiej oraz pracy w Kole Przewodników. Pisała także artykuły prasowe i listy do przyjaciół. Wiersze Ewy Kornatowskiej zostały opublikowane w zbiorach:
- „Wiersze poetów żuławskich” zebrane przez Marię Bilicką, Ziemia Gdańska – informator Kulturalno-Oświatowy nr 109, Gdańsk 1975 r.
- „Powiśle i Żuławy w poezji i piosence”, wybór i opracowanie Wiesław Jedliński, Komitet Odrodzenia Uniwersytetów Ludowych „Młody Las”, 1994 r.
Można je było także usłyszeć w znanej audycji radiowej „Lato z radiem”.
W 1985 r. otrzymała drugą nagrodę w konkursie literackim przewodników. Swoją radość przelała na papier dnia 19 czerwca 1985 r. (Brulion, poz.58):
„...Więc nic już dziś nie mówię i jestem szczęśliwa
Że się jednak me wiersze komuś podobają”.
Opisywała wszystko, co działo się wokół. Wydarzenia duże i te malutkie. Wzniosłe i całkiem osobiste.
W zbiorach bibliotecznych Stowarzyszenia Przewodników Malborskich znajduje się ręcznie zapisany brulion z utworami wybranymi autorki zatytułowany: „Wiersze różne”. Na stronie tytułowej znajduje się dedykacja:
„Różne przewodnickie wiersze,
Jedne gorsze, drugie lepsze
i o Alyem, który śpiewa
napisała dla Was Ewa”
Zawiera on ponad 73 teksty Autorki. Źródło to roboczo nazwane zostało „Brulionem”. Oto kilka utworów zawartych w Brulionie:
- „Do nowych Kolegów” z okazji ślubowania przewodnickiego (Brulion, poz. 49, 10 maja 1984 r.)
- „Dla Kazi Wierzbickiej” – laureatki z Golubia-Dobrzynia (Brulion, poz. 5, 28 listopada 1983 r.)
- „Pożegnanie <Grunwaldu>” – utwór napisany na okoliczność opuszczenia zamku przez obraz J. Matejki „Bitwa pod Grunwaldem” dnia 13 października 1982 . (Brulion, poz. 5 brak daty)
- I wiele, wiele innych.
Ewa Kornatowska połączyła swoje dwie wielkie pasje: poezję i muzykę, pisząc w 1978 r. Hymn Przewodników Malborskich. W kompozycji utworu wykorzystała melodię popularnej piosenki harcerskiej „Płonie ognisko i szumią knieje”. Został zapisany na pierwszej stronie Brulionu (poz. 1) i zatytułowany: „Hymn Malborskich Przewodników”. Poniżej tekstu utworu znajduje się dopisek: „Tekst przerobiony z piosenki harcerskiej – 3-cia zwrotka i refreny nowo napisane”.
Przytaczam tekst Hymnu wg Brulionu:
„My przewodnicy Malborskiej Ziemi
Zwiążmy razem jeden krąg.
W darze wszyscy jej ofiarujemy
Serca, myśli-dzieła rąk
Ref. Aby rosła, aby nam piękniała,
Wszystkim szczęście , wszystkim radość dała,
Aby każdy Ją kochał goręcej,
Tu pracował, tutaj żył.
Ziemio nasza przepięknej urody,
Zawsze polska – wolna dziś .
Kocham Twoje i pola i wody,
Z Tobą każda nasza myśl
Ref. Abyś rosła, abyś nam piękniała.
Wszystkim szczęście, wszystkim radość dała,
Aby każdy Cię kochał goręcej.
Tu pracował, tutaj żył.
Stary Zamek nad brzegiem Nogatu
Z ruin powstał,- wieki trwa
I oznajmia dziś całemu światu
Jak nam droga Ziemia ta.
Ref. Niech więc rośnie, niech wciąż nam pięknieje
W Niej radości nasze i nadzieje.
Chcemy dla Niej poświęcić swe siły,
Tu pracować, tutaj żyć”.
Maszynopis tekstu Hymnu został umieszczony w Kronice Koła Przewodników PTTK w Malborku w 1986 roku. Pełny tekst utworu został opublikowany w biuletynie wydanym z okazji Jubileuszu 40-lecia Koła Przewodników PTTK w Malborku.
W roku 1986 Ewa Kornatowska zaprzestaje czynnej działalności przewodnickiej. Ten etap swojego życia podsumowuje oczywiście wierszem „Na rozstanie z przewodnictwem” (Brulion, poz. 70) napisanym w lipcu 1986 roku.
Podczas XIV Ogólnopolskiej Pielgrzymki Przewodnickiej w Częstochowie (13 – 15 marca 1998 r.) „Hymn Przewodników Malborskich” w nowej formie, został uroczyście zaprezentowany ogółowi Braci Przewodnickiej. W pierwszym wersie utworu dokonano zmiany polegającej na zastąpieniu wyrażenia: „Malborskiej Ziemi”, na „Ojczystej Ziemi”, oraz opuszczeniu strofy:
„.Stary zamek nad brzegiem Nogatu z ruin powstał, wieki trwa i oznajmia dziś całemu światu, jak nam droga ziemia ta”.
W tej formie utwór został staraniem ówczesnej Prezes Koła Przewodników PTTK w Malborku, nieżyjącej już kol. Janiny Markiewicz, zatwierdzony przez Zarząd Główny PTTK na oficjalny Hymn Przewodników Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Ewie Kurnatowskiej nie dane było doczekać tej pięknej chwili. Dnia 17 grudnia 1991 r. Po raz ostatni przybyła na zebranie Koła. Na tym spotkaniu pożegnała wszystkich wierszem „Do moich Przyjaciół” (Brulion, poz. 71, Wrocław, luty 1987 r.). Zmarła po ciężkiej chorobie dnia 4 stycznia 1992 roku.
Uroczyste nabożeństwo żałobne było celebrowane dnia 7 stycznia 1992 r. w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Doczesne szczątki Ewy Kornatowskiej zostały przekazane rodzinie i spoczęły w jej rodzinnym Łańcucie.
Pozostała w pamięci wielu przewodników PTTK. Pozostawiła po sobie swoje wiersze i zawarte w jednym z nich przesłanie:
„Gdybym jednak wiedziała, że i ja zostanę W Waszej pamięci, w sercach – lżej byłoby żyć”
Zebrał i opracował Dariusz Wasilczuk
Bibliografia:
- „Brulion” z utworami Ewy Kornatowskiej w zbiorach bibliotecznych Stowarzyszenia Przewodników Malborskich
- Kronika Koła Przewodników PTTK w Malborku
- Biuletyn Jubileuszu 40-lecia Koła Przewodników PTTK w Malborku
- Biuletyn Jubileuszu 45-lecia Koła Przewodników PTTK w Malborku
- „Wiersze poetów żuławskich”, zebrała Maria Bilicka, Ziemia Gdańska – informator Kulturalno-Oświatowy nr 109, Gdańsk 1975 r.
- „Powiśle i Żuławy w poezji i piosence”, Wybór i opracowanie Wiesław Jedliński, Komitet Odrodzenia Uniwersytetów Ludowych „Młody Las”, 1994 r.